- Gaur egungo oinetako gehienak masiboki ekoizten diren arren, eskuz egindako oinetakoak oraindik eskala mugatuan egiten dira, batez ere interpreteentzat edo oso apainduta eta garestiak diren diseinuetan.Oinetakoen eskuz fabrikatzeafuntsean, antzinako Erromako prozesuaren berdina da. Erabiltzailearen bi oinen luzera eta zabalera neurtzen dira. Azkenak —diseinu bakoitzerako egiten diren tamaina bakoitzeko oinentzako modelo estandarrak— zapatariak erabiltzen ditu oinetako piezak moldatzeko. Iraupenek oinetakoaren diseinurako espezifikoak izan behar dute, oinaren simetria instep-aren ingeradarekin eta pisuaren banaketarekin eta oinetako zatiekin batera aldatzen baita. Forma pare bat sortzea oinaren 35 neurketa ezberdinetan eta oinetakoaren mugimenduaren kalkuluetan oinarritzen da. Oinetako diseinatzaileek askotan milaka pare dituzte beren gangetan.
- Oinetakoaren piezak oinetakoaren diseinuan edo estiloan oinarrituta mozten dira. Kontagailuak oinetakoaren atzealdea eta alboak estaltzen dituzten atalak dira. Vamp-ak behatzak eta oinaren goiko aldea estaltzen ditu eta mostradoreetan josten da. Jositako goiko hau azkenaren gainean luzatu eta egokitu da; zapatariak luzatzeko aliketak erabiltzen ditu
- oinetako zatiak tokira eramateko, eta hauek azkenera arte lotzen dira.
Bustitako larruzko gainaldeak bi astez uzten dira ondo lehortzeko zolak eta takoiak erantsi aurretik. Oinetakoen atzealdean kontagailuak (zurruntzaileak) gehitzen dira. - Oinetarako larrua uretan bustitzen da, malgua izan dadin. Gero zola mozten da, lapharri baten gainean jarri eta mazo batekin kolpatzen da. Izenak dioen bezala, ertz-harria zapatagilearen altzoan mantentzen da, zola forma leun bat eman dezan, zirrikitu bat moztu zolaren ertzean jostura koska egiteko eta zuloak markatu zolatik zulatzeko. Zola goikoaren behealdean itsatsita dago josteko behar bezala jarrita. Goialdea eta zola josten dira puntu bikoitzeko metodo baten bidez, zeinean zapatariak bi orratz ehuntzen ditu zulo beretik baina haria alderantzizko norabidean duela.
- Orpoak iltzeen bidez lotzen dira zolara; estiloaren arabera, takoiak hainbat geruzaz egin daitezke. Larruz edo oihalez estalita badago, estalkia orpoan itsatsi edo josten da oinetakoari lotu aurretik. Zola moztu eta takak kentzen dira, oinetakoa azkena kendu ahal izateko. Oinetakoaren kanpoaldea zikindua edo leundua dago, eta hornidura finak oinetakoaren barruan sartzen dira.
Argitalpenaren ordua: 2021-12-17
